Waar bevind ik me?

Bij het kijken naar kunst gebruik je vaak al je zintuigen. Je bent je bewust van wat je ziet, maar je kijkt naar kunst in een bepaalde context en die neem je waar met je zintuigen. Wanneer je een verhaal wilt schrijven, moet je ook al je zintuigen gebruiken. Als je schrijft kun je door je zintuigen te gebruiken je verbeelding aan het werk zetten om bijvoorbeeld een ruimte te beschrijven met alle geuren, geluiden en de sfeer die de ruimte zou moeten uitstralen.

De tweede bijeenkomst van de cursus gaan we aan de slag met het beschrijven van een ruimte. Daarvoor beginnen we eerst met onze ogen dicht te luisteren om vervolgens de ruimte goed in ons op te nemen door te kijken. Dan pas beginnen we met het beschrijven van de ruimte. Dit is een korte oefening waarna we allemaal drie velletjes papier krijgen. We beginnen met het beschrijven van een plaats van handeling op het eerste. Het tweede papiertje mogen we gebruiken om een personage te bedenken, als ondersteuning hebben we foto's van mensen die we kunnen gebruiken. Op het laatste velletje beschrijven we een voorwerp. Natuurlijk blijft het daar niet bij en we moeten twee papiertjes doorgeven naar een buurvrouw, het personage houden we zelf. De opdracht is om deze nieuwe elementen te verbinden en er een nieuw verhaal van te maken. Doordat je twee nieuwe elementen hebt, ga je vrij associeren en is het een vrije manier om een nieuw verhaal te bedenken bij je personage. Het is eigenlijk een eerste aanzet tot een verhaal.

Mijn verhaal is samengesteld uit een personage dat ik zelf heb uitgekozen, mijn voorwerp is een zwarte paraplu met een houten handvat, een oude maar kwalitatief goede plu met drukknopje. De ruimte waar ik de scène moet laten plaatsvinden doet denken aan een meisjeskamer met bloemetjesbehang, een tapijt met bloemen met in de kamer een bureau met daarop een vaas met bloemen en een zitje met twee stoelen. Onder zeer hoge tijdsdruk mogen we hier zelf iets van maken:

Dunya tuimelt het koffietentje binnen. De zwart paraplu is drijfnat van de regen, maar hij is nog van haar oma geweest en nog van een degelijke kwaliteit. Ze kijkt verbaasd rond. De sfeer in het koffietentje werpt haar terug in de tijd. Het bloemetjesbehang en de sfeervolle aankleding doen haar denken aan haar kinderkamer.

......

Door het delen van elementen die je zelf niet hebt bedacht wordt het gemakkelijker om je te richten op het verhaal, het geeft je een inspiratie om wat te mijmeren en je gedachten en associaties op te schrijven. Het verrast me eigenlijk hoe leuk het ook is om op zo'n manier met schrijven bezig te zijn.