Wat wil ik teweegbrengen bij anderen door het kijken en ervaren van kunst? Ik wil op zoek naar die verwondering van Marc, die ’s morgens de dingen groet, ik wil de verbeelding toelaten en anderen samen met mij de wereld laten ontdekken. De kunsteducator als rondtrekkende verhalenverteller. Kunsteducatie mag binnen-, maar moet zeker ook buitenschools plaatsvinden. Kunst ervaar je niet alleen, maar binnen een sociale en maatschappelijke context. Je kunt het mooi vinden of lelijk, het biedt in ieder geval ruimte voor dialoog. Die dialoog wil ik helpen op gang te brengen als educator. Waar kijken we naar? Wat houdt ons bezig? Door het gesprek aan te gaan kun je jezelf en de ander verrassen. Daarbij vind ik het belangrijk dat we ons bewust zijn van onze positie in de wereld als West-Europeanen. Onze westerse blik is niet dezelfde als die in Afrika, Azië of Zuid-Amerika. We delen een geschiedenis die ons heeft gemaakt tot wie we nu zijn en daarbij moeten we ons bewust zijn van onze rol die wij hebben gespeeld en nog steeds spelen. Er zijn overeenkomsten en verschillen, maar die staan niet vast en alles is altijd in beweging. Culturen hebben elkaar sinds het ontstaan van de mensheid continu beïnvloed. Het gaat om de dialogen tussen culturen, het delen van al die verschillende perspectieven.
Alles is op een of andere manier verbonden, we worden allemaal beïnvloed en het gaat niet om het hoe, maar over de weg ernaartoe. Niets staat op zichzelf, soms loopt het allemaal niet zoals je verwacht, maar juist in het onverwachte zit het gesprek. Je moet daarom om met Marcus Azzini (Toneelgroep Oostpool, 2018) te spreken “moedig zijn om een dialoog met de ander te beginnen”.
Nieuwsgierig? Hieronder vindt je de volledige tekst, of open het document hier.