Een eerste oefening of try-out voor het testen in de praktijk; het kijken naar kunst in relatie tot mijn onderzoek. Tevens wil ik vragen aan de observator of zij ook op mijn non-verbale communicatie wil letten. Hoe kom ik over en op welke manier stuur ik het proces een bepaalde richting op.
Wat wil ik gaan doen?
Ik wil toetsen of ik deelnemers door te kijken naar kunst een nieuw perspectief kan bieden en of zij zich bewust zijn van hun eigen perspectief. Hierbij heb ik een combinatie gemaakt van Visible Thinking en aspecten uit De kunst van het observeren (Herman, 2016).
SEE Wat zie je?
Kijk goed naar dit beeld, observeer heel bewust wat je hier ziet en schrijf dit voor jezelf op. Probeer objectief te zijn in je beschrijving.
Foto: Don McCulling, 1993 voor London Metropolitan Police
THINK Wat weet je?
Wie denk je te zien?
Wanneer en waar denk je dat het plaatsvindt?
Wat weet je niet?
WONDER Wat wil je weten?
Heb je objectief geobserveerd of ben je uitgegaan van aannames?
Waarom kies ik voor deze methode?
Iedere waarneming is persoonlijk, ik zie niet hetzelfde als jij ziet, een beeld wordt door eenieder anders geïnterpreteerd. ‘Als je je onderzoek beperkt tot je eigen interpretatie van wat je ziet, zou je informatie kunnen mislopen.’ Om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen moet je de waarnemingen van de ander kunnen begrijpen en onderkennen (Herman, 2016, p. 64). Dat wat je ziet of opmerkt wordt ook bepaald door iemands waarden, opvoeding en cultuur. Door je teveel te laten leiden door dat wat jij denkt dat hoort, beperk je je blik. Je trapt dan gemakkelijk in de valkuil dat je ziet wat je graag zou willen zien. ‘Etiketten vormen meningen en creëren vooroordelen (Herman, 2016, p. 75).’ Ook ervaringen spelen een rol in hoe je naar beelden kijkt. Het dus zinvol samen met anderen te kijken, een ander geeft je een ander perspectief op datgene dat je ziet. We hebben allemaal vooroordelen, ben je bewust van dat wat je negeert, als vanzelfsprekend ziet of datgene dat een ander wellicht niet kan weten (Herman, 2016).
Bron:
Herman, A. E. (2016). De kunst van het observeren (1ste editie). Amsterdam: Atlas Contact, Uitgeverij.
Dit proefballonnetje was voor mij vooral leerzaam vanwege het feit dat ik me te laat realiseerde dat ik geen evaluatiemoment hebt meegenomen. Ik heb kort nog wel kunnen vragen wat de deelnemers meenemen van de ervaring. Mijn medestudenten weten natuurlijk waar mijn onderzoek over gaat en was het voor hen heel duidelijk dat het mij ging om veranderende perspectieven. Hier had ik meer uit kunnen halen. Wat betreft mijn presentatie was deze verder duidelijk en was daar niet zoveel over op te merken.